Korporacja Aquilonia, do tradycji Filistrów swoich nawiązując, którzy jeszcze czasu niewoli i ucisku służbę Ojczyźnie i przyszłe jej wyzwolenie jako cel sobie postawili, wzory sześcioletniej swej działalności w Polsce Niepodległej pod hasłem „Omnia pro Patria” na pamięć przywodząc, następne dogmaty ideowe oraz zasady postępowania stanowi i ogłasza, które wszystkich Aquilonów zarówno obecnych, jak i przyszłych wiązać mają, a Korporacji samej jako drogowskaz służyć.
Korporacja Aquilonia, stojąc niezłomnie na gruncie ideologii wyrażonej w statucie Związku Polskich Korporacji Akademickich, na czoło swych ideałów wysuwa pojęcie Narodu, będącego zaszczepienia przez Boga w duszę ludzką skłonności społecznej najdoskonalszym wyrazem i służbę Narodowi za powinność najwyższą, a dobro jego za probierz wartości każdego w życiu zbiorowym czynu uznaje.
Naród, jako zespół ludzi wszelkich stanów i klas, wszelkiej kondycji i znaczenia, z łona jednej matki – ziemi zrodzonych, jedną porozumiewających się mową, wspólnie noszących w sercu po przodkach odziedziczone, a potomnym przekazywane umiłowania i tradycje, wspólne ideały i pragnienia – to dobro najwyższe, któremu Aquilonia i Aquilon każdy służyć myślą i sercem, czynem i krwią, aż do ostatniego tchnienia pragnie i poprzysięga.
Wszelka z Jego potrzeby wynikająca ofiara, poświęcenie wszelkie na Jego ołtarzu składane, jest obowiązkiem Aquilonii i Aquilona, a interes Narodu rozumnie pojęty, nieodzownym nakazem.
Ponieważ jednak, jako z kruchej stali potężnego miecza wykuć niepodobna, tak z lichego człowieka niepodobna takiego uczynić patrioty, albowiem, gdy miecz w pierwszym skrzyżowaniu pęknie, człowiek słaby próby życia nie zdzierży, przeto Korporacja Aquilonia, członków swych nie tylko jako gorących patriotów ćwiczy, nie tylko zasady nacjonalistycznej etyki w serca ich i w umysły wpaja, lecz również wychowuje w nich ludzi i do życiowej walki sposobi.
Rozwija więc przede wszystkim w Aquilonie żywe poczucie solidarności z tymi wszystkimi, którzy z nim społem do jednych celów dążą, a więc z braćmi Aquilonami przede wszystkim. Wyrabia w nim poczucie obowiązku, albowiem jest to cnota społeczna najpierwsza; przyucza go do karności i posłuszeństwa, bo umieć słuchać musi każdy, kto chce umieć żyć i nawet ci, co z czasem mają innym przewodzić i rozkazywać pierwiej sami do słuchania zaprawiani być muszą; budzi w nim uczynność i miłość dla swych comilitonów, bo miłość bratnia krzepi siły ducha i uczucia na wyższy, doskonalszy nastraja ton; wszystkich wreszcie zasad powyższych w najdrobniejszych nawet sprawach przestrzega, albowiem tak tylko dusza ludzka formuje się i urabia, jako właśnie owa pierś skały, w której wartka nitka potoku misterne żłobi kształty.
Atoli Korporacja Aquilonia nie poprzestaje na wychowywaniu i kształceniu i do tego pracy swojej nie ogranicza. W przekonaniu, że jest związkiem ludzi, którzy jedne wyznają zasady, jednemu światopoglądowi hołdują, zastrzega sobie prawo i za obowiązek sobie poczytuje światopoglądowi temu na zewnątrz jako całość służyć.
Czy to w życiu akademickim, w którym najżywotniejszą rozwija działalność, czy to w życiu państwowym, czy społecznym – Korporacja Aquilonia występuje solidarnie tam zawsze, gdzie ideałów swoich i dóbr przez siebie uznanych skutecznie bronić może.
Działalność swoją układając w sposób powyższy, Korporacja Aquilonia żywi gorącą wiarę, że członkowie jej służąc wiernie streszczającemu ideologię Korporacji hasłu „Omnia pro Patria”, staną się w pełni pożytecznymi bojownikami polskości, a praca ich będzie nowym ogniwem długiego łańcucha wysiłków, zmierzających do zapewnienia w Polsce zwycięstwa i panowania idei narodowej.
Gdy to nastąpi, obudzą się i wyzwolą drzemiące siły Narodu, a wówczas nie będzie mocy, która by im czoło stawiła.
(Deklaracja ideowa po raz pierwszy wygłoszona na obchodach VII rocznicy działalności Korporacji w Polsce Niepodległej – 20 listopada 1928 r.)